Uit Moordzaken
| Naam slachtoffer | Beatrix Van Dam-van de Berghe |
| Leeftijd | 67 jaar |
| Datum | 15 september 2005 |
| Moordplaats | Sas van Gent |
| Status | Opgelost |
| Soort misdrijf | Moord |
| Straf | 16 jaar |
Beatrix Van Dam-van de Berghe
Op donderdagavond 15 september 2005 gaat de dan 44-jarige Michel B. naar het huis van zijn schoonmoeder, waar zijn vrouw sinds kort is ingetrokken. Michel heeft een geweer bij zich, en is van plan zijn vrouw om te brengen en erna zelfmoord te plegen.
Stilletjes gaat hij in de tuin van de woning van zijn schoonmoeder te Sas van Gent zitten met het geweer op zijn schoot. Hij is echter niet zo stil als hij zelf dacht, want binnen horen de aanwezige mensen rumoer in de tuin. Een neefje van Michel's vrouw gaat polshoogte nemen. Hij wordt direct door Michel beschoten. Hij wordt geraakt in zijn arm.
Vrijwel direct hierop staat Michel op en loopt het huis binnen. Zijn vrouw en het neefje zijn inmiddels gevlucht, maar zijn 67-jarige schoonmoeder Beatrix Van Dam-van de Berghe zit in een rolstoel en kan niet snel genoeg wegkomen. Zij wordt door Michel in de buik geschoten en zij overlijdt ter plaatse.
Dader
Michel wordt aangehouden, en verklaard: “Indien mijn vrouw nog in de woning was geweest, had ik haar absoluut ook gedood... Mijn plan is mislukt...Ik vind het jammer dat het zo gelopen is. Ik had liever mijn plan volledig uit willen voeren.”
Uitspraak
Gerechtshof 's-Gravenhage, 25 oktober 2007
Op grond van de stukken en hetgeen ter terechtzitting in eerste aanleg en in hoger beroep aan de orde is geweest, is aannemelijk dat de verdachte heeft gehandeld onder invloed van sterke emoties en omstandigheden waardoor de verdachte druk heeft ervaren. Die omstandigheden betreffen de door de verdachte gestelde grote bemoeienis van zijn schoonmoeder met zijn huwelijk en zijn gezin, de door de verdachte ervaren krenkingen van zijn vrouw en zijn schoonmoeder, de beperkte omgangsregeling met zijn kinderen en zijn uiteindelijke isolement nadat de verdachte uit huis was gezet en zijn intrek had genomen in een caravan in Assenede. Op geen enkele wijze is echter aannemelijk geworden dat deze aspecten bij de verdachte een zodanige gemoedstoestand hebben veroorzaakt dat daardoor zijn wilsvrijheid in voldoende relevante mate werd aangetast. Niet is gebleken dat de verdachte verkeerde in een hem verontschuldigende extreme en acute vorm van een stress-situatie. Het feit dat de verdachte in de periode voorafgaand aan de pleegdatum van de feiten 1, 2 en 3 een steeds meer oplopende druk heeft ervaren, doet daaraan niet af. Voor zover al sprake was van een van buiten komende druk, heeft de verdachte deze met name door zijn eigen toedoen in stand gehouden. De verdachte was immers zelf degene die voortdurend op verschillende manieren –meer dan eens op dreigende toon- contact zocht met zijn vrouw en zijn schoonmoeder, waardoor zijn frustraties telkens toenamen. De verdachte is in die periode ook voorbij gegaan aan een rechterlijke uitspraak inhoudende dat hij zich niet meer in de buurt van de betreffende woning mocht ophouden. Mede gelet op het bovenstaande had de verdachte redelijkerwijs weerstand aan deze emoties kunnen en behoren te bieden en eventueel maatregelen dienen te nemen ter voorkoming van escalatie van het conflict. Daarnaast is het hof van oordeel dat de verdachte na zijn opname in het ziekenhuis in juli 2005 aan een vervolgbehandeling had kunnen deelnemen, hetgeen hij nagelaten heeft, terwijl hij wist dat zijn problemen nog steeds van grote invloed waren op zijn leven. Tenslotte kan geenszins worden aanvaard dat de druk die de verdachte ervoer, er toe moest leiden dat hij zijn schoonmoeder en zijn echtgenote zou vermoorden. Daarbij neemt het hof in aanmerking dat de verdachte blijkens het hierna te vermelden rapport van het Pieter Baan Centrum het ongeoorloofde daarvan heeft kunnen inzien, zij het dat hij in mindere mate dan de gemiddeld normale mens in staat is geweest zijn wil in vrijheid –overeenkomstig een dergelijk besef- te bepalen.
Het hof veroordeelt de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 16 (zestien) jaar.